Wie ik aan het zijn was:                                                

Door: Marijn de Vries

Auteur: Anne van Veen

Uitgegeven: 2015

Uitgeverij: Schuyt en Brandt

Pagina's: 176

niveau: 2

 

Deze psychologische roman is erg spannend en een waargebeurd verhaal. Het boek is vrij nieuw en daarom is het vooral op jongeren gericht, doordat het erg op jongeren is gericht is het verhaal goed te volgen en worden er niet veel moeilijken woorden gebruikt, maar er komen wat veel intieme stukjes in voor. De Verhaallijn is in post rem.

 

Je merkt al gelijk dat Alma zich snel mee laat slepen, wanneer de Peer Daels (docent van de Amsterdamse toneelschool) alma afzet voor haar huis zegt hij zachtjes ‘Alma jij wil ook’. Al snel daarna hebben alma (18 jaar) en Peer (50 jaar) een relatie. Op de toneelschool lopen zo veel knappe jongen en zij kiest een lelijke vijftiger, maar Peer heeft haar in zijn macht.

De titel is erg toepasselijk want, op het begint komt Alma als meisje naar de grootte stad Amsterdam om te gaan studeren en al snel merk je dat ze meer een vrouw begint te worden. Ze heeft veel geleerd van de relatie met Peer en was op het begin helemaal overrompeld onder andere door de aandacht van Peer.

 

De verhaal lijn is in post rem, want het begint met een meisje Fay die van het dak af springt en het eindigt er ook mee. Peer had Fay ook in zijn macht en zij ging daarvoor naar een therapeut en hield Alma daarom ook goed in de gaatte.

 

Van Veen zet Alma zeker niet neer als slachtoffer of zielig meisje in de handen van een gretige minnaar of in die richting. Integendeel: zij is degene die te lang achter de man aan zit en hem uiteindelijk voor het blok zet. Ze weet haar verhaal spannend te houden doordat ze het treurige lot van een collega-student vertelt. Nogal geheimzinnig en dat eindigt met een sprong vanaf de hoogste verdieping van het schoolgebouw. Opnieuw kijkt iedereen weg.